Цішыня. Нават дрэвы, здаецца, застылі. У піянерскім салюце рукі хлопчыкаў і дзяўчынак. Побач з імі ў ганаровай варце – сённяшнія

Абапал заліпенскай вуліцы Савецкай жаўцеюць дзьмухаўцы, у завушніцах – бярозы, пачынае цвісці бэз. Ля дома з асаблівай майскай адзнакай «Тут

Хатынь, Свяціца і яшчэ сотні іншых спаленых фашыстамі населеных пунктаў рэхам вайны гучаць у сэрцах людзей. Традыцыйнае раённае свята ваенна-патрыятычнай

22 марта, Логойский район /Светлана Савко — БЕЛТА/. Всебелорусская молитва о мире состоялась сегодня во время митинга-реквиема в мемориальном комплексе

Директор мемориального комплекса «Хатынь» Артур ЗЕЛЬСКИЙ — о реконструкции дня трагедии, страшном пожаре XVII века и создании музейной экспозиции  

У гады Вялікай Айчыннай фашысты спалілі 9200 беларускіх вёсак, 13 – у Ляхавіцкім раёне. Адна з іх – Свяціца, якую

«За час акупацыі карнікі спалілі ў раёне 13 вёсак, в. Свяціца яны палілі двойчы – у студзені і сакавіку 1943

Дзякуй за магчымасць радавацца мірным світанкам, шчасліваму дзіцячаму смеху, вучыцца і марыць. Гэтыя і іншыя словы бязмежнай удзячнасці і шчырыя

Амаль 30 гадоў аддзяляюць ад тых афганскіх падзей. Ад вайны – неаб’яўленай, але ад таго не менш бязлітаснай. Што ў

Памяць надзейна захоўвае вобразы, моманты і падзеі. Занатаваныя шчаслівыя імгненні акрыляюць, дораць радасць. Калі ж сваю пячатку паставіла бяда, то

22 чэрвеня 2017 года  на праваслаўных могілках у Ляхавічах былі перапахаваны астанкі пяці  мірных жыхароў, магчыма, ахвяр Вялікай Айчыннай. Астанкі

22 июня – трагическая дата в истории Беларуси. День всенародной памяти и скорби. 76 лет назад началась Великая Отечественная война,

76 гадоў назад у самыя кароткія чэрвеньскія ночы і ў самыя доўгія дні зямля на гэтым месцы кіпела ад выбухаў.

Сціплы помнік з зорачкай на ўскрайку лесу і абеліск у цэнтры населенага пункта і сусветна вядомы мемарыял – старонкі адной

Якое жудаснае, бязлітаснае слова вайна. Яе падзеі –  гэта бясконцы балючы напамін пра тое, што, здаецца, і не хочацца памятаць,

У  двух  кіламетрах ад Крывошына на ўскрайку лесу беражліва ахоўваюць елкі і сосны сціплую  магілу.  Тут свой апошні  прытулак знайшлі

Самы доўгі дзень. Сонца і гарачыня. Валошкі з незабудкамі пафарбавалі неба ў блакіт. Ці гэта нябесную сінь ўпіталі палявыя-лугавыя кветкі….

Перамога… Слова, якое кранае душу, будзіць успаміны, напаўняе   свядомасць болем і радасцю   адначасова. Боль за тых, хто паклаў