Вадкае золата «Жарабковічаў». Каля паўгода назад у цэху па вырабе рапсавага алею ААТ «Жарабковічы» Ляхавіцкага раёна прайшла мадэрнізацыя
Каля паўгода назад у цэху па вырабе рапсавага алею ААТ «Жарабковічы» прайшла мадэрнізацыя. Аб’ект атрымаў дадатковую эфектыўнасць, пры параўнальным захаванні ранейшых затрат на вытворчасць адзінкі прадукцыі выгадна абнавіўся эканамічны складнік яго работы.
З моманту адкрыцця ў «Жарабковічах» міні-вытворчасці па перапрацоўцы насення рапсу прайшло каля сямі гадоў. З улікам таго факта, што ўсе «дамадэрнізацыйныя» гады завод кожную гадзіну перапрацоўваў да 400 кілаграмаў сыравіны, можна ўявіць сабе, якія горы алейнага насення праз яго прайшлі. Умоўная формула падліку даходаў простая: з кожнага кілаграма насення ў вадкім астатку застаецца каля трэцяй часткі перапрацаванай масы. Плюс рапсавая макуха, якая можа і выгадна гандлявацца, і служыць эфектыўнай падкормкай, што працуе на павышэнне прадукцыйнасці буйной рагатай жывёлы. Чым не золата, тым больш, што і па колеры рапсавы алей знаходзіцца ў досыць блізкай гармоніі з гэтым металам.
З мэтай удасканаліць дзеючую лінію, павысіць вытворчую эфектыўнасць і якасныя складнікі як асноўнага прадукту, так і рэшткаў перапрацоўкі насення каля паўгода назад кіраўніцтва ААТ прыняло рашэнне ўдасканаліць лінію па вытворчасці рапсавага алею.
– І тэхналогіі, і тэхніка не стаяць на месцы, развіваюцца. У якасці альтэрнатывы добраму з’яўляецца лепшае. Адкрываюцца новыя магчымасці, у тым ліку і фінансавыя. Унесеныя карэктывы ў тэхналагічны працэс нашай алейнай вытворчасці абыдуцца «Жарабковічам» амаль у 170 тысяч адзінак еўрапейскіх грошай. Дадатковае аснашчэнне на ўмовах доўгатэрміновай
арэнды з правам выкупу паставіла арганізацыя, з якой у 2018 годзе мы і пачыналі супрацоўніцтва ў гэтым напрамку, – тлумачыць умову лізінгавай здзелкі начальнік службы капітальнага будаўніцтва ААТ «Жарабковічы» Леанід Варвашэвіч.
Цэх па перапрацоўцы насення рапсу ААТ «Жарабковічы»
працуе кругласутачна з поўнай загрузкай і пастаянна-рэгулярнай адгрузкай свайго прадукту спажыўцам.
Дзякуючы ўсталяванаму экструдару з’явілася магчымасць ужо саму макуху «падпрасаваць», у выніку чаго «здабываюцца» дадатковыя два-тры працэнты алею.
– Гэта таксама мае значэнне, але галоўнае ў тым, што на выхадзе з экструдара макуха атрымлівае новыя якасныя характарыстыкі. У тым ліку становіцца больш «здаровай» па ўздзеянні на фізіялогію буйной
рагатай жывёлы, паляпшаецца ступень засваяльнасці, іншае. Як вынік – плюс у паказчыках прадукцыйнасці і дадатковая эканамічная выгада прадпрыемства. 170 тысяч еўра з’яўляюцца для «Жарабковіч» значнай сумай. Але, мяркую, даная інвестыцыя дастаткова хутка акупіцца, пойдзе прыбытак, – дае тлумачэнні Леанід Варвашэвіч.
У дзень нашага наведвання алейнага цэха дзяжурным адказным па вытворчасці быў Мікалай Пазяйчук. Ён адзін з трох спецыялістаў гаспадаркі, якія адсочваюць работу, рэгулююць-кіруюць-абслугоўваюць працэс здабычы «вадкага золата». Працягласць вытворчай змены – 12 гадзін.
Былі часы, што цэх працаваў на насенні рапсу, купленым у іншых, як правіла, Ляхавіцкага раёна, сельскагаспадарчых прад-
прыемствах. Але не зараз: увесь апошні перапрацоўчы сезон сыравінай тутэйшага алейнага завода з’яўляецца рапс, вырашчаны на жарабковіцкіх палях.
– Ні кілаграма пакупнога насення, толькі ўласнавырашчанае. Ды яшчэ і па лініі дзяржзаказу частку леташняга ўраджаю адправілі. Ураджай мінулага года быў даволі-такі неблагім, уборачныя плошчы – салідныя. На даны момант складскіх сыравінных запасаў хопіць на пару-тройку месяцаў работы з поўнай загрузкай магутнасцяў, – зазначае Леанід Варвашэвіч.
Дарэчы сказаць, для доўгатэрміновага захоўвання насення рапсу «Жарабковічы» мэтанакіравана ўзвялі вялікае капітальнае збудаванне недалёка ад асноўнай вытворчасці.
Аператар Мікалай Пазяйчук расказаў увесь цыкл вытворчасці рапсавага алею, паказаў шляхі і спосабы руху насення, засяродзіў увагу на шматкубовых цыстэрнах-зборніках алею. На той момант як мінімум адна з іх была амаль запоўнена пад адгрузку. Дарэчы, пра яе: рапсавы алей у заводскіх цыстэрнах не застойваецца. За нерафінаваным жарабковіцкім «вадкім золатам» едуць з розных адрасоў краіны. І хоць напрамую на экспарт гаспадарка не працуе, яго натуральны смак і карысць, па некаторых звестках, ведаюць і ў асобных замежных краінах.
Можна дадаць, што рапс – расліна няпростая, дарагая ў вырошчванні-доглядзе, на працягу сезона патрабуе пастаяннай пільнай увагі агра-
нома, значнай колькасці апрацовак рознымі прэпаратамі. Але ж
гандлюецца таксама дорага.
Тым больш, калі, як у жарабковіцкай сітуацыі, гандляваць
не насеннем, а алеем на яго аснове.
Іван КАВАЛЕНКА.
Фота Сяргея ВАРАНОВІЧА.
